ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿಯೂ ಗೂರು-ಶಿಷ್ಯ ಬಂಧಕ್ಕೆ ಪ್ರಸಕ್ತಿಯಿದೆ
"ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಬಿಲ್ಲುಗರಿಕೆಯನ್ನು ಕಲಿಸಿದೆ. ನಿಪುನ ನಾದಾಗ , ಅವನ ಮೊದಲ ಬಿಲ್ಲಿಗೆ ಗುರಿ ಆದದ್ದು ನಾನು."
'' ಅವರಿಗೆ ಕವನ ಬರೆಯಲು ಕಲಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ಸ್ವತಃ ಸಂಯೋಜಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಆಕ್ಷೇಪಹಾಸ್ಯಗಳನ್ನು ಬರೆದರು. "
ಈ ಕವಿತೆಯು ಪ್ರಾಚೀನ ಅರೇಬಿಕ್ ಕವಿಯ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಆಗಿದೆ.ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಅನೇಕರು ಗುರು ಅವಮಾನ ಮತ್ತು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಲ್ಲದ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಇಂತಹ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವಗಳು ಗುರುಗಳನ್ನು ನೂಯಿಸಬಹುದು . ಪ್ರಪಂಚವು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ನಾಚಿಕೆಗೇಡು ಮತ್ತು ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಲ್ಲದ ಅನುಭವಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಸಮಯದ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಮಾನವರಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆ ಅಂತ್ಯ ಹಾಡಿಲ್ಲ.
ಒಬ್ಬನು ಇತರರ ಅವಲಂಬನೆ ಅಥವಾ ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಅವನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬದುಕಲು ಯೋಗ್ಯನಲ್ಲ.ಎಷ್ಟೆಂದರೆ ಸಾವು ಸ್ವತಃ ಪರಿಹಾರವಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ ಅವನ ಶವಶರೀರವು ಇತರರಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಸಂಭವಿಸಿದೆ ಸಂಸ್ಕರಿಸುವುದು ಸಹಜೀವಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ .
ಮನುಷ್ಯ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯೂ ಪೋಷಕರು, ಸಂಬಂಧಿಕರು, ನೆರೆಹೊರೆಯವರು ಮತ್ತು ಗುರುಗಳು ಕಾಳಜಿ ಮತ್ತು ಗಮನವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅವನು ಅದನ್ನು ತಳ್ಳಿಹಾಕಲು ಅಥವಾ ವಿರೋಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಮನುಷ್ಯ ಮತ್ತು ಸುಸಂಸ್ಕೃತ ಮನುಷ್ಯನ ನಡುವೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿದ್ದರೂ, ಅಂತಹ ಅವಲಂಬನೆ ಮತ್ತು ಭಾಂದವ್ಯತೆ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಜನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ನಮಗೆ ಅನುಕೂಲವಾದವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ಮನುಷ್ಯ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಉಳಿಸಲು ಮತ್ತು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಲು ಧಾರ್ಮಿಕ ಮುಖಂಡರು ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ಮುಖಂಡರು ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ನಾವು ಕೆಲವು ಜನರಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ
ಋಣಗಳಿದ್ದರೆ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ನಾವು ಅರಿಯದ ಅನೇಕ ಜನರಿಂದ ನಾವು ಸಹಾಯ ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ. ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸೇವೆಗಳು ನಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ತಲೆಮಾರುಗಳ ಮೂಲಕ ನಾವು ಪಡೆದ ಪ್ರಯೋಜನಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಸಾಲ ಮರುಪಾವತಿಯಾಗುತ್ತವೆ, ಕಾರಣ ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ನಾವು ಕೃತಜ್ಞತೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಅರ್ಹರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ .
ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಸಂರಕ್ಷಿಸಿದ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಮತ್ತು ಸಲ್ಲಿಕೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುತ್ತದೆ. ತದನಂತರ ನಮ್ಮ ಪೋಷಕರು. ಅವರ ಜೀವನದ ಮುಖ್ಯ ಹಂತವು ನಮಗಾಗಿ ಕರಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಡಬೇಕು. ಅವರ ಭರವಸೆ, ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ಆರೈಕೆ ಈ ಮಟ್ಟವನ್ನು ತಲುಪುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿವೆ. ನನಗೆ ಸಾಲವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಬಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಗುವ ಜನರು ಈ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿವಾರ್ಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಕುರಿತು ಅರಿವಿಲ್ಲದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ, ಸಮಾಜವು ಗುರು-ಶಿಷ್ಯ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರ ಮತ್ತು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯ ಮತ್ತು ಏಕಲವ್ಯ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದ ಏಕಲವ್ಯನನ್ನು ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಮೊದಲಿಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವನು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅದೇ ಗುರುವನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ತನ್ನ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದನು. ಅದರ ಮೂಲಕ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಗತಿ ಪಡೆದ ನಂತರ, ತಾನು ದ್ರೋಣರ ಬಳಿ ನೇರವಾಗಿ ಹೋಗಿ, ಗುರುತ್ವಕ್ಕಾಗಿ ಬೇಡಿದಾಗ, ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯರು ಗುರುದಕ್ಷಿಣವನ್ನು ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದರು. ಶಿಷ್ಯನು ತನ್ನ ಬಲಗೈಯ ಹೆಬ್ಬೆರಳು ಕತ್ತರಿಸಿ ಗುರುದಕ್ಷಿಣವಾಗಿ ಅರ್ಪಿಸಲು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದರು. ಏಕಲವ್ಯ ಸೋಮಾರಿತನ ವಿಲ್ಲದೆ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದ್ದನೆಂದು ಇತಿಹಾಸವಿದೆ.
ಮೊದಲ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರಾದ ಖಾದಿರ್ ಅವರ ಶಿಷ್ಯರಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ ಪ್ರವಾದಿ ಮೂಸಾ (ಅ) ಅವರ ಕಥೆಯನ್ನು ಕುರಾನ್ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರವಾದಿಯು ಬುದ್ಧಿವಂತರನ್ನು ಸಾಧಾರಣ ಮತ್ತು ಭಾರವಾದ ಅರ್ಥದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತಾರೆ: "ನೀವು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ನೈಜ ಪಥದ ಕೆಲವು ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತೇನೆ." 'ಹೇ, ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ತಮಗೆ ತಿಳಿಯಲು ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ನಿಗೂಡತೆಗಳು ನನ್ನಿಂದ ಸಂಭವಿಸುವಾಗ ನಿಮಗೆ ಹೇಗೆ ಕ್ಷಮಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ?' "ಖಾದಿರ್ ಅವರ ಪ್ರಯತ್ನವು ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ಸುಚಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಯಿಂದ ತಡೆಯುವುದು ಆಗಿತ್ತು. ಪ್ರವಾದಿ ಮುಸ ನಿರಾಶೆಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ತಾನು ಅವಿಧೇಯನಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ ನಂತರವೇ ಪ್ರವಾದಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಪ್ರಯಾಣವು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರವಾದಿ ಮುಸ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಸಮರ್ಥನಾಗುತ್ತಾರೆ. "ನಾನು ಅದನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೇಳಲಿಲ್ಲವೇ ಮತ್ತು ನಿನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಗುರು ಅವನನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಶಿಷ್ಯನು ಹೇಧರಿಹೋ ಗುತ್ತಾನೆ. ಮರೆತುಹೋಯಿತು, ತಪ್ಪಾಯಿತು. "ಮರೆವುಗಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಿಸಬೇಡಿ."ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಗುರು ಮನ್ನಿಸಿದರು.ಹೊಸ ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಮುಸಾ ನಬಿಗೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿತು."ಅಯ್ಯೋ,ನೀವು ಮಾಡಿದ್ದು ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪಾಯಿತು.ನೀವು ಇನ್ನೂ ಮಾಡಿದರೆ, ನಿಮ್ಮ ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಮೆಯಾಚನೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ದಯೆ ತೋರಿಸದೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ವಜಾಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಗುರು ಹೇಳಿದರು. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ, ಮುಸಾ ಪ್ರವಾದಿಯಿಂದ ಸಹಿಸಲಸಾಧ್ಯ ವಾಯಿತು . "ನಾವು ಇನ್ನು ಬೇರ್ಪಡೋಣ" ಎಂದು ತನ್ನ ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಅದರೊಂದಿಗೆ ನಡೆದ ನಿಗೂಢ ಕಾರ್ಯಗಳ ಸಾರಾಂಶವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಅವರು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್-ಕಹ್ಫ್, ಈ ಅಧ್ಯಾಯದಲ್ಲಿ, ಗುರು-ಶಿಷ್ಯ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಕಾದ ಪ್ರಮುಖ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಳವಾದ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ವಿನಯ, ತಾಳ್ಮೆ, ಸ್ವನಿಯಂತ್ರಣ, ಅನುಸರಣೆ, ಕಿರಿಯ - ಹಿರಿಯ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅಸಮರ್ಥತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸದೆ ಇರುವುದು ಇಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳ ಮೇಲೆ ಈ ಕಥೆ ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ತಾಯಿ ಮತ್ತು ತಂದೆಯ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧಕ್ಕಿಂತ ಗುರುಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಮತ್ತು ಅಮೂಲ್ಯರು. ಅನೇಕ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಶಿಷ್ಯತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕಾರಣ, ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಭೌತಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ತಾಯಂದಿರು ಜವಾಬ್ದಾರರಾಗಿದ್ದರೆ, ಗುರುಗಳು ಅವನ ಲೌಕಿಕ ಮೋಕ್ಷ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ವಿಜಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಾರೆ. ಈ ಲೌಕಿಕ ಜೀವನವು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಮತ್ತು ಪರಲೋಕದ ಜೀವನವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿದೆ. “ನೀವು ಗುರುಗಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ನೀವು ಎದ್ದುನಿಂತು ಅವರನ್ನು ಗೌರವಿಸಬೇಕು. ಶಿಕ್ಷಕನು ಪ್ರವಾದಿಯಾಗಲು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ "ಎಂದು ಹೇಳುವ ಅರಬ್ ಕವಿ ಸಾಮ್ರಾಟ ಅಹ್ಮದ್ ಚೌಕಿ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಸಹ ಇಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿವೆ. ಇದರರ್ಥ ಶಿಕ್ಷಕನ ಪಾತ್ರವು ಪ್ರವಾದಿಯ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯನ್ನು ಎರಡೂ ಗುಂಪುಗಳು ಮಾಡುತ್ತವೆ.
ಅಲ್ಲಮ ಇಕ್ಬಾಲ್ ಎಂಬ ತಾತ್ವಿಕ ಕವಿ ತನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ' ಮನುಷ್ಯನು ಎಷ್ಟು ಪದವಿಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದರೂ ಅಥವಾ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿದರೂ ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಮುಂದೆ ಅವನು ಮಗು '. ಇದುವೇ ಶಿಕ್ಷಕರ ಮುಂದೆ ಶಿಷ್ಯನ ವರ್ತನೆ. ಅವನು ಜ್ಞಾನದ ಪರಿಧಿಯನ್ನು ಎಷ್ಟೇ ಜಯಿಸಿದರೂ, ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನ ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಪರಿಶೀಲನೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಂಗ್ಯವನ್ನು ಗುರುವಿನ ಮುಂದೆ ಇಳಿಸ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ಗುರು ನೀಡಿದ ಕೀಲಿಕೈಯಿಂದಾಗಿದೆ ಅವನು ಜ್ಞಾನದ ಖನಿಜಗಳನ್ನು ಪಡೆದದ್ದು.
